De opgaven voor het park waren divers. De grondslag moest verbeterd, het moest weer een echt en eigentijds gebruikspark worden en de hoeveelheid water moest worden verdubbeld. In een intensief particpatietraject met de bewoners van Lombardijen, jong en oud, is het inrichtingsplan opgesteld door Peter Verkade Landschapsarchitect.

Het water is ingezet om enerzijds een zonering te krijgen van druk naar rustig en anderzijds een nieuwe relatie te leggen tussen bestaande bebouwing en het park. Nieuwe bruggen, ontworpen door Marja Haring, zijn `filosofenpoorten` naar het park. De doorsnijdende Pascalweg wordt voorzien van een over gedimensioneerde middenberm. Hiermee wordt de weg onderdeel van het park in plaats van een scheiding tussen oost en west.

Het routenetwerk door het park is een attractie op zich en wordt gekenmerkt door de voor het park karakteristieke driesprongen. Centraal in het park komt een hondvrije speel- en ligweide aan een grote waterpartij. Verder wordt verspreid in het park divers programma toegevoegd in de vorm van strak vormgegeven objecten. Opvallend zijn de enorme schommel, de speeldriehoek voor de jongste jeugd, de JOP (jongeren opvang plek) aan de Pascalweg en het skatepark aan de Spinozaweg. Naast alle actie is er ook ruimte voor rust. De banken met pergola in de heemtuin zijn intieme en verstilde verblijfsplekken.